WAKACJE W NORWEGII!

Autor: Miss Ferreira

A było to tak. W okolicach października ubiegłego roku dzwonią Góreccy i pytają, czy lecimy z nimi w lutym na tydzień do Norwegii.
My na to, żeby dali nam momencik, sprawdzimy tylko, czy mamy jeszcze ten worek złota w garażu.
Niestety kochani, w worku są tylko śmieci, ale podobno Norwegowie skupują, więc…
Okazało się jednak, że chodzi o tygodniowe wakacje all inclusive za ok 2000zł od osoby.
Prędzej bym uwierzyła w ten worek złota w garażu albo nawet w płaskość Ziemi. Z drugiej strony – kurde to Norwegia, a nie jakaś bezludna wyspa na Pacyfiku. W razie czego po prostu wrócimy.
– No dobra, to jedziemy! – zawołaliśmy ochoczo.
Majkel wziął urlop, ja zorganizowałam opiekę do dzieci. Co prawda czarna zimowa dupa dopiero rozwierała przed nami podwoje, ale na horyzoncie majaczyła Norwegia – jak iskierka nadziei zatrzaśnięta z nami w dupie.
Jakoś na początku stycznia byliśmy akurat u Góreckich, nie pamiętam, co było na śniadanie, ale na bank bekon. Od słowa do słowa i rozmowa schodzi na Norwegię, pytamy więc, czy oni już gotowi. Oni na to, że nie tacy znowu gotowi. Trochę mnie to dziwi co prawda, bo jak znam Mery, powinna mieć już co najmniej segregator z poukładanymi kolorystycznie karteczkami, na których są wyliczenia, jak się spakować, żeby następnie wszystko wyjmować z walizki w porządku alfabetycznym i zgodnie ze wskazówkami zegara, a tu raptem miesiąc został…
I w końcu Majkel mówi, że ciekawe jaka w tej Norwegii jest pogoda w lutym. A że posiada on swój własny świat myśli mniej zrozumiałych, więc Mery i Michał patrzą na niego z miną „zaiste, interesująca kwestia”, myśląc „kogo to obchodzi”. I wtedy jakiś zabłąkany neuron w mojej głowie ześlizguje się z urwiska porannych, nieuczesanych myśli i doznaję iluminacji!
– Bo do Norwegii jedziemy w lutym, tak? – pytam, czując jak iskierka w dupie gaśnie i pogrążam się w ciemności.
– Nieeeee – odpowiadają chórem Góreccy – W LIPCU!

Cyt iskierka zgasła!
Jaki morał płynie z tej historii? Że zawsze warto się upewnić czy chodzi o luty, czy o lipiec.

W sumie jest też drugi morał, że czas od lutego do lipca bardzo szybko płynie i zanim się zorientowaliśmy już byliśmy na lotnisku w drodze do Oslo.

Powiedzieć o Norwegii, że jest piękna, to jak powiedzieć o Usainie Bolcie, że całkiem szybko biega. Norwegia zapiera dech. Brutalnie odbiera Ci mowę. Puszcza oko i mówi „I co? Zatkało?”.
No zatkało mnie całkiem. Oczywiście oglądałam sobie wcześniej Norwegię na różnych obrazkach. Ale na żywo widok fiordów wżynających się w skały ma w sobie coś mistycznego.
Trafiliśmy na niesamowitą pogodę – upalne lato. Skały powleczone zielenią, nad nimi błękitne niebo odbijające się w lazurowej wodzie i całe kilometry dróg, gdzie cywilizacja nieśmiało tylko zaznacza swoją obecność.
Zaprawdę powiadam Wam, jedźcie do Norwegii.

Jeżeli jesteście ciekawi naszego wyjazdu od strony organizacyjnej i turystycznej, to odsyłam do Marysi i Michała – dowiecie się wszystkiego.
Ode mnie kilka spontanicznych refleksji.

Czystość, porządek, troska o naturę
Przemierzaliśmy samochodem długą drogę z Oslo do Arendal. Podziwiałam widoki, ale czegoś w krajobrazie nie potrafiłam zidentyfikować. Coś mi nie grało. I nagle oświeciło mnie! Reklamy, bilbordy, bannery. NIE BYŁO ICH.
Kiedy w drodze powrotnej do Polski wysiedliśmy na lotnisku w Warszawie, czułam się, jakby ktoś przywalił mi bilbordem w twarz.
Ten krystaliczny norweski pejzaż pozbawiony całego komercyjnego szmelcu naprawdę daje do myślenia. I cicho sobie marzę, że może dożyję dnia, kiedy i Polska zostanie obdarta z tego gówna.
Nawet w najbardziej turystycznych miejscach nie ma setek straganów i ludzi przebranych za misie, gwałtem biorących cię do selfie.
Ta wszechobecna czystość w Norwegii aż wzrusza. Tak dobrze przeczytaliście. To trochę tak, jakby mieszkańcy mówili Przyrodzie „my tu się rozgościmy, ale obiecujemy, że nie odczujesz naszej obecności, będziemy bardzo grzeczni”. Uważam to za przepiękną i jedyną słuszną postawę człowieka wobec Ziemi.

Okna
Wróciłam do Polski z gorzką autorefleksją, że z moimi oknami wiecznie noszącymi ślady ludzkiej obecności – od DNA po odciski czasem całych twarzy, zostałabym szybko wyrzucona na bruk społeczeństwa norweskiego.
Tam każde okno przypomina oszczędną ekspozycję. Przytulny lampion, rozkoszna firanka, snujący się po szybie bluszcz. A wszystko wygląda tak, że czujesz się zaproszony do środka.
Postanowiłam, że kiedy tylko wrócę, zajmę się oknami w domu! Kuchenne już są udekorowane kwiatami, bluszczem i delikatnymi lampkami.
Do największego okna w salonie zamówiłam nawet piękną makramę, chociaż wcześniej nie zamierzałam nic wieszać.
W każdym razie całemu temu dziadostwu składowanemu na parapetach mówię stanowcze nie!

Długi dzień
Letni dzień w Norwegii jest czymś, co zachwycało nas i nie przestawało dziwić do ostatniego dnia.
Tam doba składa się w zasadzie z dwóch dni. Ustaliliśmy, że do 17.00 jest pierwszy, od 17.00 do północy drugi. Tak więc do jakiegoś stopnia tygodniowy wyjazd to w rzeczywistości dwa tygodnie.
Refleksję jednak mam taką, że na czas wakacji, kiedy możesz wszystko i nie musisz nic, to wyborna opcja. Kiedy jednak przychodzi proza życia, praca i masa obowiązków i z utęsknieniem czekasz na wieczór, a ten zjawia o się o pierwszej w nocy…

Pustki
Norwegia jest drugim po Islandii najsłabiej zaludnionym krajem Europy. Jeśli więc nie lubicie tłumów, to jest wymarzone dla Was miejsce. Nawet tam, gdzie teoretycznie powinno być mnóstwo turystów, nie jest tłoczno. To podobało mi się bardzo. Jakoś zdecydowanie łatwiej wziąć oddech, bardziej odpoczywasz.
Moi Rodzice zawsze mieli manię szukania „nieodkrytych” przez innych miejsc. Szukaliśmy więc całe życie dzikich plaż i domków na uboczu. Kiedy tylko wróciłam z Norwegii, zadzwoniłam do Rodziców, mówiąc, że znalazłam idealne miejsce na wypoczynek dla nich.

Cukierkowe osiedla
Kiedy moja teściowa po raz pierwszy przyjechała do Polski, była nieco zaskoczona budownictwem, bo jakiś jej znajomy był tu wcześniej i powiedział, że my tu mamy takie cudowne drewniane domy ze skośnymi dachami. Okazało, że odwiedził Zakopane. Jakież było zdziwienie mojej teściowej, kiedy od lotniska w Warszawie po Lublin nie zobaczyła ani jednej bacówki!
Jeśli więc podejrzewacie, że te śliczne norweskie domki, które widujecie na okładkach książek i widokówkach, to takie nasze polskie bacówki, to jesteście w błędzie.
Tam wszystkie domy są drewniane i tak cukierkowe, jakby były chatkami z piernika. Zaskoczyło mnie też to, że ludzie raczej nie mają tam ogrodzeń. Ot, raczej jakieś delikatne miniaturowe płotki, które nie mają za zadanie odgrodzić się od świata, ale raczej subtelnie zasugerować „tu zaczyna się moja połowa”. To sprawia, że czujesz się mile widziany. Oczywiście nie mam pojęcia, czy tak jest. To raczej odczucie. Podobnie jak wtedy, kiedy widzisz dom otoczony grubym murem i czujesz, że raczej nikt cię tam nie chce, skoro brakuje tylko fosy z krokodylami.
Domy w Norwegii mają też ogromne werandy. Często schodzące niemal do morza, wygląda to obłędnie. Na samą myśl, że mogłabym siedzieć na takiej werandzie otulona kocem i słuchać fal roztrzaskujących się o skały, dostaję ciarek. To mi raczej nie jest pisane, chyba że ktoś mnie zaprosi, ale werandę za rok budujemy! Oj budujemy.

Ceny
Ceny w Norwegii podobnie jak widoki – odbierają mowę.
Jeżeli się tam wybieracie na zasadzie – ojtam jadę, będę jeść byle co w tanich knajpach, to się nastawcie, że hot dog kosztuje kilkadziesiąt złotych, czyli tyle ile chleb. Piwo w knajpie – pięćdziesiąt. Najtańsza bułka w sklepie – sześć.
Z drugiej strony – ceny skutecznie odbierają apetyt. Jeśli więc chcesz szybko schudnąć, to jedź na tydzień do Norwegii 😉
Przyznam Wam się, że ja raz zaszalałam i kupiłam sobie drożdżówkę za trzydzieści złotych, mój mąż natomiast kupił sobie kanapkę z serem za szesnaście!

Debata o tym, czy moglibyśmy w Norwegii zamieszkać na stałe, trwała cały nasz wyjazd.
Ja ostatecznie chyba nie. Przeraża mnie ta długowieczna zima, spowita mrokiem.
Posiada też w sobie ten kraj jakiś rodzaj trudnego do zidentyfikowania chłodu. Mam wrażenie, że mój wewnętrzny, latynoski heliofil-ekstrawertyk, nie wytrzymałby tego na dłuższą metę.
Tak więc uwielbiam Cię Norwegio, ale w stałym związku byśmy nie wytrzymały <3

































Podobne posty

18 komentarzy

Monika 18 lipca, 2018 - 8:28 pm

Widoki imponujące, z pewnością niezapomniana przygoda.

Odpowiedź
Gosia 18 lipca, 2018 - 8:53 pm

Jakie wspaniałe zdjęcia, jak będę mieć więcej kasy, to na pewno pojadę do Norwegii <3

Odpowiedź
Jola 18 lipca, 2018 - 8:56 pm

i trawa na dachach! To jest kosmos. Myslalam ze to tylko w skansenie w Oslo (tam kazdziutki domek mial trawe na dachu) ale zmienilam zdanie gdy zobaczylam nowiutkie osiedle szeregowek z dachami z trawy. WOW.

Odpowiedź
Kasia 18 lipca, 2018 - 11:05 pm

Ale tam pięknieeeeeeeee!

Odpowiedź
Gosia 19 lipca, 2018 - 8:34 am

Mieszkam w Norwegii 17 lat i tą zimę rozwietlsmy mnóstwem lampek w oknach. Zapraszam w grudniu żeby zobaczyć zimową magię Norwegii.

Odpowiedź
Aleksandra 19 lipca, 2018 - 8:48 am

Przecudowne zdjęcia!!! ???

Odpowiedź
Anonim 19 lipca, 2018 - 10:12 am

Eden !??

Odpowiedź
M 19 lipca, 2018 - 10:21 am

Mój host z Norwegii mówił mi, że oni nawet nie zamykają drzwi na noc, bo nikt i tak nie wejdzie do cudzego domu. Tak samo nie przypinaja nigdzie rowerów, a torby na zakupy zostawiają przed kasami przy wejściu do sklepu – i też nikt łapy nie wyciągnie. Magia! Nie mogłam uwierzyć, że jeszcze istnieją tacy ludzie.

Odpowiedź
Monika 19 lipca, 2018 - 10:24 am

I teraz to będzie moje marzenie <3

Odpowiedź
Namysłowska 3 19 lipca, 2018 - 12:03 pm

Bosko! Mnie w przyszłym roku (we wrześniu, zapisałam) czeka dzika Szwecja. Mam nadzieję, że odczucia będą podobne.
BTW Dobrze, że to jednak nie był luty i „dwie noce” 🙂

Odpowiedź
iwcia 20 lipca, 2018 - 7:41 am

Ciekawi mnie, kto niósł kieliszki do wina? 😀

Odpowiedź
Ewela 20 lipca, 2018 - 9:44 am

Saro na północy to ja długa zima natomiast na południu w Dramen jest pogoda jak u nas w Polsce te same klimaty , pierwszy raz byłam w Norwegi 7 lat temu w Sadnes i Stavanger a rok temu w Bergem i Manger był taki upał ze niemoglismy wytrzymać , jeśli chodzi o jedzenie w knajpach to najlepiej z tego zrezygnować bo drogo my robiliśmy sobie posiłku na domku wcześniej oczywiście zakupy w Kiwi ,mam swojego człowieka w Norwegi od 11 lat wiec wiem bardzo dużo a i troli u mnie w domu nie brak zawsze jakiej pamiątki kupię a 7 lat temu to nawet odwiedziłam fabrykę Mikołai , w okresie zimowym przez bożym narodzeniem to od okien oczu oderwać nie można

Odpowiedź
Mariola 21 lipca, 2018 - 9:39 am

Zazdroszczę widoków i lekkiego pióra

Odpowiedź
Tynka 21 lipca, 2018 - 7:02 pm

dlaczego tam musi byc tak pieknie! mieszkalabym

Odpowiedź
Monika 23 lipca, 2018 - 6:44 am

Alee pięknie! Marzy mi się wyjazd do północnych krajów 🙂

Odpowiedź
Justyna 23 lipca, 2018 - 10:56 am

Ale bajeczne wakacje :)!!! I jaka ekipa… przydał by mi się taki reset :D!!!

Odpowiedź
Kasia 14 września, 2018 - 9:15 pm

Chodziłam do Apotekgaarden na randki!! Różne, ale koniec końców skutecznie 😛 A poza tym jestem z okolic Lublina, a mieszkam tutaj na Północy na południu.

Odpowiedź
NA KOŃCU ŚWIATA JEST ZORZA POLARNA – Miss Ferreira 13 marca, 2019 - 6:52 pm

[…] do tego wpisu, zajrzałam do pierwszego o Norwegii – z wakacyjnego wyjazdu. Było tam zdanie „Norwegia zapiera dech. Brutalnie odbiera Ci mowę. Puszcza oko i mówi „I […]

Odpowiedź

Skomentuj M Cofnij odpowiedź