CZERWONE SZPILE!

Wychodziliśmy ostatnio do znajomych. Wystroiłam się, pomalowałam, założyłam trampki. Ostatni rzut oka na lustro i voila! Byłam gotowa. Wtem, w kąciku naszej pudełkowej pseudogarderoby dostrzegłam zastępy butów. Szpilek. Nienoszonych od lat. Wyglądały jak pogrążone w odwiecznym śnie, otulone puszystą pierzynką kurzu. Rozczulił mnie ten widok. Buty na obcasach są trochę jak dzieci. Kiedy śpią, zdają się aniołami, obudzone przypominają diablęta. Szpilki zaś, tak ponętne, kiedy stoją na półce, potrafią wgryźć się w stopę jak krwiożercze bestie.
Stałam tak, patrząc na tę moją tekstylną dziatwę, kiedy w oko wpadły mi czerwone szpile. Miałam na sobie akurat skórzaną spódnicę, pasowałby idealnie. Przymierzyłam je i chwiejąc się na niepewnych kończynach, znowu spojrzałam w lustro. O matko! To ja mam nogi!
Bijąc się z grawitacją, przemierzyłam długi korytarz i stanęłam u szczytu schodów. Wzięłam głęboki oddech i w stylu alpejskim postanowiłam pokonać tę niebezpieczną przełęcz.
Najważniejsze teraz było nie wypierdolić się na tych schodach, bo strasznie mi zależało, żeby Majkelowi opadała na mój widok szczęka, ale nie ze śmiechu.
Udało się! Weszłam do kuchni, oparłam się o ścianę, udając, że flirtuję, a nie walczę o życie.
Mąż powiedział, że wyglądam jak Sharon Stone, czyli misja się powiodła (z tym że mój mąż z aktorów kojarzy tylko Michaela Jacksona i Roberta De Niro, więc może mówiąc „Sharon Stone”, miał na myśli Nicolasa Cage’a).

Siedzieliśmy na kolacji u znajomych. Przy czym słowo „siedzieliśmy” ma tu strategiczne znaczenie. Pałaszowałam sernik, zastanawiając się, jak to możliwe, że kiedy byłam świeżo upieczoną matką, naprawdę wszędzie pomykałam na obcasach. I to nie na jakiś tam pożal się kaczuszkach, czy po prostu wyższej podeszwie. Szpila panie, przynajmniej dziesięć centymetrów nad poziomem morza i kropka.

Przemierzałam akurat trudną drogę od stołu do łazienki, na szczęście nieźle oporęczowaną krzesłami i ścianami, kiedy nagle olśniło mnie!
WÓZEK!
Wózek działa jak chodzik!
Dlaczego przestałam nosić szpilki? Bo moje dzieci wyrosły z wózka i już nie mam się o co opierać, kiedy jestem na obcasach!
No i nie ma bata. Jedno z dzieci wraca od teraz do wózka.

koszula – h&m (kupiona podczas ostatnich wyprzedaży)
spódnica – Stradivarius (sprzed dwóch lat)
szpilki – mają co najmniej sześć lat i nie pamiętam skąd są
okulary – Ray Ban
zegarek – Bergstern/Apart
torebka – Gucci (lumpeks)