MOTYLE SĄ W BRZUCHU!

Pamiętasz ten dzień, kiedy po łące rozlała się już ta nieznośnie zielona trawa i zrobiliśmy sobie piknik? Leżeliśmy pod rozwieszonym nad nami błękitnym niebem, pociętym śladami samolotów. Słuchaliśmy muzyki rozsypanej niedbale po pięciolinii dnia: pociąg jadący w oddali, chrupanie na trzy szczęki, kłótnia na dwa wrzaski, szept rzeki, ptasie trele.
I motyle w moim brzuchu. Z trudem oddychałam. „To dopiero początek”, myślałam rozanielona, wciągając białe kreski zostawione przez samoloty na niebie.
I wtedy ktoś powiedział „chyba zaraz lunie deszcz”. Błękit powlekł się grafitem. I na moment niebo pękło, rozerwane grzmotem.
– Deszcz! Cudownie, dzieci będą zachwycone – powiedziała teściowa.
I pamiętasz jak postanowiliśmy nie uciec? Jak zostaliśmy na tej łące i okazało się, że nie jesteśmy z żadnego cukru, tylko ze śmiechu?

***

Jest taki dzień w roku, kiedy jest już za ciepło na czerwone wino. To piątkowy letni wieczór.
To wtedy. Życie staje za barem i robi Ci aperola.
Pamiętam dokładnie. Siedzę w kuchni przy wyspie. Unoszę do góry kieliszek. I oglądam świat przez pomarańczowe szkło.
Mam w brzuchu motyle. A jak się wsłuchać mocniej, to słychać nadciągających gości.
Znowu upijemy się do nieprzytomności ciepłym letnim powietrzem.

***

A pamiętasz, jak rozwiesiliśmy lampki na altance? M. podłącza je do gniazdka. W napięciu czekamy… i nagle po ogrodzie rozlewa się delikatne ciepłe światło. Mamy świetlne motyle w brzuchu. Przed nami noc. W welonie niemiłosiernie długiego wieczoru. Po niebie wlecze się księżyc, cykady koncertują. Jest ciepło. Wzywam Boga, nie wiem po co. Nie nadaremno. Boże, chodź tu i zobacz jak pięknie!

***

To w gruncie rzeczy zabawne. Stadia rozwoju cukinii. Że najpierw jest przepięknym kwiatem. Potem cukinią, a następnie obłędną zupą.
I smakiem dojrzałego lata.
W ogrodzie chłopaki zbijają meble z palet. Przynoszę im zupę. Stawiam na prowizorycznym stole, naprędce skleconym z dwóch cegieł i deski.
Znowu mamy w brzuchu motyle. I oczywiście zupę z cukinii. Z cytryną. I bardzo bardzo dużą ilością natki pietruszki.

***

Gdyby Lato było obrazem, to byłoby błękitnym niebem, na którym zawieszona jest awionetka.
Leci całkiem nisko, a silnik pracuje leniwie.
Włosy są roztrzepane.
Powietrze jest lepkomyślne.
Motyle są w brzuchu.

***

Będę tęsknić za Tobą Lato. Za piknikiem pod wiszącym niebem. Za aperolem. Za długim letnim wieczorem. Za zupą z cukinii. Za motylami.
Spotkałam Cię dzisiaj na łące. Pewnie ostatni raz. Trzymaliśmy się gorączkowo za ręce. A potem patrzyłam jak odchodzisz. Dużo wcześniej niż zwykle.
Wracaj szybko. Przynieś mi bukiet ciepłego powietrza. Znowu obiecam Ci wszystko. I oddam jeszcze więcej.
Wracaj szybko Lato!

sukienka i torebka – lumpeks
sandały – Mango
kolczyki – Apart Magic Moments
zegarek – Aztorin
naszyjnik – Apart Magic Moments
pierścionek – Apart Magic Moments