PRZEPISY DLA DZIECI: CIASTO POMARAŃCZOWE MOJEJ TEŚCIOWEJ

Ludzie dzielą się na dwie grupy. Na tych, którzy gotują ściśle według przepisu, szlag ich trafia na słowo szczypta, bo ile to jest ta szczypta?! Szczypta krasnoludka czy olbrzyma?! Oni chętnie zdelegalizowaliby „szczyptę”, zrobili z niej liczbę pi. Dostają konwulsji, słysząc „na oko”, a kiedy sypnie im się ciut więcej mąki, już wiedzą, że spieprzyli i mogą wywalić wszystko przez okno. Gotowe danie porównują z oryginałem z przepisu, a kiedy odrobinę się różni są niepocieszeni.
Do tej grupy należy mój mąż.
Druga grupa to kuchenni wariaci, którzy sypią wszystko, jak leci, są ciekawi, co się stanie, kiedy wlejesz wodę do kwasu. Przepis jest jedynie drogowskazem, lubią zbaczać z drogi. Dla nich „szczypta” to droga do kulinarnej wolności. Niewypały nazywają „daniami autorskimi”, udają, że tak miało być.
Do tej grupy należymy ja i moja teściowa.
I doprawdy, gdyby nie to, że wszystko, co gotuję, gotuję na oko, prowadziłabym wspaniałego bloga kulinarnego.
Kiedy więc piszecie do mnie „koniecznie daj przepis”, to nie jest to łatwe, bo najpierw muszę go rozgryźć, wszystkie „szczypty, odrobiny, trochy” przeliczyć na prawdziwe liczby.
Dodatkowo musielibyście zobaczyć w akcji moją teściową, która nie dość, że gotuje w jakimś nieludzkim tempie, wszystko lata w powietrzu, to jeszcze dokładne ilości są jej największym wrogiem. Zapytana „ile?” Odpowie „mniej więcej tyle”, po czym sypnie mąką prosto z opakowania.
Dziś rano przyparłam ją do muru, kazałam przypomnieć sobie ILE DOKŁADNIE. I wydaje się, że mamy to! Mamy przepis na ciasto pomarańczowe. Ale bardzo możliwe, że jego sekretnym składnikiem jest to porządna szczypta szaleństwa. Taka większa odrobina na oko.

Moja teściowa nie używa właściwie żadnych sprzętów kuchennych – miksera nigdy nie miała, z mojego też nie korzysta. Dlatego wszystkie jej ciasta są bardzo łatwe do wykonania i mogą zrobić je dzieci.
Ja w każdą środę robię dla moich dzieci warsztaty kulinarne, uczą się gotować i piec. W cyklu PRZEPISY DLA DZIECI będę publikować takie właśnie proste rzeczy, które mogą zrobić Wasze pociechy.

CZEGO POTRZEBUJEMY
1 szklanka cukru
2 jajka całe
szczypta soli (!)
2 szklanki mąki
1 szklanka soku wyciśniętego ze świeżych pomarańczy
1/2 szklanki oleju
2 łyżki miękkiego masła
2 łyżeczki proszku do pieczenia

WYKONANIE (moja teściowa nie ma miksera, robi wszystko ręczenie, podejrzewam jednak, że można użyć miksera)
Cukier mieszamy z jajkami i szczyptą soli. Następnie dodajemy kolejno mąkę, sok, olej, masło, proszek do pieczenia.
Gęstą masę wylewamy na blachę (u nas to była tortownica o średnicy 25cm) i pieczemy w 170 stopniach przez ok. 50 minut (albo do suchego patyczka).
VOILA!

Jeżeli lubicie wilgotne ciasta, możecie zrobić dodatkowo syrop pomarańczowy i polać nim ciasto.
Syrop robimy z soku wyciśniętego z jednej pomarańczy, który gotujemy z dwoma łyżkami cukru do rozpuszczenia się cukru.