DOM URZĄDZASZ DLA SIEBIE

Wiem, że wpisy wnętrzarskie są Waszymi ulubionymi, przybywam więc z małą aktualizacją, bo prawdę powiedziawszy, salon jest już właściwie gotowy.
Raptem dwa lata minęły i bam! Jeden pokój w domu można uznać za skończony.
Jak już wspominałam we wcześniejszym wpisie brak gotówki na urządzenie domu, okazał się dla nas błogosławieństwem. Cieszy nas nie tylko każda minuta, którą tu spędzamy, ale każda pojawiająca się rzecz. Przybywają stopniowo, a więc to taka przedłużona przyjemność.
Nie wyobrażam sobie, że wszystko mogłoby przyjechać jednego dnia w jednej ciężarówce. I tak sobie myślę, słysząc znajomych pojękujących, że w rok po przeprowadzce już wszystko zrobiliby inaczej, że naprawdę mieliśmy szczęście, że życie zmusiło nas do czekania i kreatywności.
Uwielbiam nasz dom, uważam, że naprawdę odzwierciedla nasze dusze. Widuję regularnie przepiękne wnętrza tu i tam i nie mam poczucia, że nasze jest gorsze. Jest nasze.
Więc moja największa rada – urządzajcie dom dla siebie. Nie dla sąsiada, teściowej, ludzi z pracy, zazdrosnej koleżanki czy ludzi z internetu. Nie po to, żeby ktoś pokiwał głową z uznaniem, ale po to, żebyście WY w tym miejscu czuli się dobrze.
To tyle tytułem wstępu. A co nowego u nas?

Firanki
Czujni Czytelnicy wiedzą, że to doskonały moment, żeby mnie wykpić, bo dopiero co zarzekałam się, że nigdy w życiu firanek. I cóż powiesiłam je nie z miłości do tego elementu dekoracji, ale ponieważ nie dawało mi spokoju wrażenie, że okna są za małe w stosunku do salonu. Zgrzytało mi tak bardzo, że miałam do wyboru kupić nowe okna, co oczywiście wiązałoby się kuciem dziur w ścianach, jakimś kosmicznym wyczynem budowlanym za miliony monet, albo powieszeniem karnisza z firanką, który optycznie powiększył okna do optymalnych rozmiarów. Koszt: zasłony 15zł, karnisz 30 – wszystko w Ikei.
To dokładnie tak samo, jak wtedy gdy kupuję stanik z pushupem w Intimissimi za kilkaset złotych i tłumaczę sobie, że operacja cycków byłaby tysiąc razy droższa.

Etażerka
Od momentu przeprowadzki do nowego domu miałam takie jedno mikro-marzenie. Żeby gdzieś w wolnym zakamarku salonu zrobić kącik czytelniczy. Regał z książkami, obok fotel, malutki stolik, tak żeby odłożyć książkę i postawić filiżankę z kawą.
Odkładałam to moje marzenie w nieskończoność na później, wszak są rzeczy ważniejsze. Podczas piątkowej wyprawy do Ikei wpadłam na tę etażerkę. I już wiedziałam, że jeszcze tego samego wieczora zapełnię ją książkami.
Powiem tak – warto mieć małe marzenia, bo łatwo je spełniać, a radość wcale nie jest mniejsza niż z wielkiego marzenia.

Stół
Od zawsze wiedzieliśmy, że chcemy potężny ciężki stół, przy którym zmieści się na Święta cała rodzina. Długo rozglądaliśmy się za czymś fajnym, bezskutecznie. Mieliśmy jakieś nieuformowane wyobrażenie w głowach i tyle. Któregoś dnia zajrzeliśmy do Puffo i zraz przy wejściu stał ON. Stół z naszych nieforemnych marzeń. O bardzo ciężkim drewnianym blacie (czego nie oddają zdjęcia), przetykany żyłami barwionej na niebiesko żywicy. Stolarski majstersztyk.
Przyjechał dosłownie w zeszłym tygodniu. Cały wieczór spędziliśmy na przyglądaniu się wzorom słojów, odnajdując w nich kształty i postacie 😀
Na zdjęciach stół wydaje się mały, ale ma jeszcze dostawkę, która będzie nam służyła jako stolik biurowy. Z dostawką ma 260cm długości. Wygodnie może usiąść przy nim 12 osób.

Lustro
A było to tak. Kupiłam lustro do przedpokoju. Nie miałam gdzie go postawić, więc postawiłam na chwilę na szafce. Zrobiłam dwa kroki w tył i doznałam olśnienia! To było dokładnie to, czego brakowało czarnej ścianie. Tak więc lustro samo sobie wybrało miejsce w domu.

Fotel Śnieżnik
Nasz żółty wyrzutek śmietnikowy zyskał kompana. Co prawda Śnieżnik nie ma aż tak dramatycznej historii, ale też jest staruszkiem i był odnawiany. Jeśli szukacie takich pereł meblowych, to jak zawsze odsyłam do Drewnianej Kamienicy.

Zielone taborety
Rzadko robię zakupy pod wpływem impulsu, ale tak było tym razem. Historia, którą ma za sobą chyba każdy. Przeglądałam instagrama, kiedy zobaczyłam u znajomej zdjęcie tych taboretów…
Minutę później już były w moim wirtualnym koszyku.
Nigdy tak nie róbcie!
Ja miałam szczęście, ale przecież mogłam kupić kota w worku.
Taborety są ze sklepu Homla.

Lampa nad stołem
W liceum miałam koleżankę. Przepiękną dziewczynę o posągowej urodzie, naprawdę można było się na nią zapatrzeć. Była tak samo piękna, jak niefotogeniczna. To stało się nawet obiegowym żartem, bo również na zdjęciu ze studniówki wyglądała jak Kulfon od Moniki.
I tak też jest z naszą lampą. W rzeczywistości jest zjawiskowa, na zdjęciu – ot, lampidło.

Tapeta w przedpokoju
O tapecie rozpisałam się ostatnio, po czym nie dałam nawet zdjęcia! Podtrzymuję moją teorię, że najlepszy sprawdzian dla związku, to wspólne kładzenie tapety na ścianę. Jeśli to Was nie złamie, to już nic Was nie złamie.

Co dalej?
W salonie właściwie już tylko wystające z sufitu tu i tam kable wymagają pracy. Jeszcze teściowa domaluje jakieś pośladki i voila!
W następnej kolejności musimy skończyć łazienkę na górze, którą widzicie. W miejscu, z którego robiłam zdjęcie będą prysznic oraz wanna. Poza tym kupione naprędce lustra chcemy zamienić na to samo, które widzieliście w salonie.
Nieustannie odkładamy na później naszą sypialnię, gdzie ciągle nie ma łóżka i śpimy na materacu, a ubrania są w pudłach i prowizorycznych szafach tekstylnych.
Co chyba najważniejsze, pokochaliśmy ten dom jakąś szaloną miłością, która każe nam za nim tęsknić, nawet kiedy jesteśmy na fajnych wakacjach i nie ma nic piękniejszego niż weekendy pełne ludzi, którzy wiedzą, że zawsze są tu mile widziani.